Baharın güneşiyle, çiçeğiyle buluştuğu bir gecedeyim
Yine bir mayıs akşamı
Yine karanlık bir gecedeyim
Yağmur yağıyor, hava soğuk ve ben yine yalnızım
Nerdeyim, ben bu muyum? Sorusunu yine soruyorum kendi kendime
Yine isyan ediyorum neden ben diye
Mehtabın yıldızlarıyla oynaştığı bir gece de
Yine ben yalnız penceremde imkansızlığı düşünüyorum
Yıllarımı feda ettim, ilme ve fene
Çocukluğumu verdim, gençliğimle birlikte
Geleceğe bakarak geçmişime çizik çektim
Çünkü ben yirmi bir yılımı hapsettim
İmkansız bir aydınlık için
Herkes hayatını yaşarken, ben yine insanlığın geleceğini düşünüyorum
İstemeyerekte olsa yine bir gecemi daha hapsediyorum
Yine dört duvar arasında, kapalı kapılar ardında ben yalnızım
Düşünmekten çılgına dönerken
Yine kalemime sarılıp, içimi kağıda döküyorum
Yine kalemime sarılıp, mürekkebimle beyaz sayfama sarılıyorum
Akrep yirmibiri gösterirken
Ben yine çayımı yudumluyorum
Delicesine yarınları düşünüyorum
Hayata yine bir anlam yükleyemedim
Çünkü ben hayatımı hapsettim, özgürlüğümle birlikte
Akrep yirmiüçü gösterirken
Ben yine kahvemi yudumluyorum
2/2
Sabahı beklediğim bir geceyi uyumayayım diye
Zihinlerde ben geçtikçe yine çılgına dönüyorum
Benden bekleneni beceremedim diye
Zayıflığıma yenik düşmüş bir gece de
Yine ben yapayalnızım, umudu bekledim diye
Kitapların arasında boğulup giderken,
Yine ben hicranıyla buluşmuş bir geceye hapsolmuşum
Belki bir intikam hırsıydı benimkisi
Kaleminin ucuyla hayata sımsıkı bağlanarak yaşamak
Devir değişirken, zaman akıp giderken
Sen güçlü olacaksın…
Bileğinle değil, yüreğinle değil, KALEMİNLE güçlü olacaksın
Yine mürekkebinle beyaz sayfana sarılacaksın
Çünkü ; çünkü dertler benim mürekkebim…
MELTEM KINAY
