SERSAL GELENEĞİ

1. Serê salê wê çaxê, a hanî dibû.
   1. Temsîla, digot, işev sersal e .Ê rabûna, hevîrê xwe bistirana, kilorikê xwe yê gir, temsila, yan kûfte bûna. Yanê ku bi para kê keve. Yan bickocik dikirin ê, yan morikik dikirin ê. Tiştik dikirin nav wî hevîrî, nav wî îçê ku dikin di nav kûfta kin, yan di kilorê kirina.
   2. Kilorikê hanî didan ser sêlê. Ku yanê di wê malē da çend kûrik ın. Ferzêdelim, dihe nifûs in. Dewar jî, pez-dewarê xwe, digo ew parik e. Xani, milk, yanê vana jî parik bûn. Vana jî dikirin sē paran. Kûlfetê malê jî çend meri ne, a ew kilora ê bi wiqes par kirina, keri kirina. Êca, ê bigotana, temsîla, va ya milk, va ya pêz, va ya vî kûrikî, va ya vî, va ya vî, va ya vî. Digo ‘werin, hele li hev kin, hele ketîye para kê?’
   3. Para milk vedikirin ku tê de tine. Mersele, para xêni vedikirin ku ketîye ya xêni. A, digo ‘qismetê me î li ser xênî ye. Yanê, k’em xanîyê xwe qîmetê pê din ê.  A, keti para kûrikikî, a digo qismetê me î di vî de ye. Digo, k’em vîya li dest xwe bernedin. Qismetê me ê di vir de be.
   Îşte, zemanê berê wir dikirin.
   4. Êca, serê salê, wê şevê, te dinerî, merîkî kincê jina li xwe dikirin. Kincê jina li xwe dikirin. Eyn jin. Xav bû, kinc bû, fîstan bû, ku çi bû, li xwe dikirin. Yek jî dikirin kal, yan jî zava. Ê wî jî, temsîl, şebqe yan didani sêri. Êca, ew jî, çoyek didani dest. A te dinerî, ê mal bi mal wê şevê bigerîyana hetanî nîv şev.
   5. A, te dinirî, ê biçûna paşqapîya, bigotana ‘serê salê, Pîrê rabe nav malê!’. A, ê rabûna, temsîla, pastix pê dana. Ku mihûj pê dana, ku kesme pê dana, ku çi pê dana, ê pê dana. A te dinerî, yanê, para wan didan ê. A ê top kirina, ê neşe bikirina, ê biçûna li odekê rûniştana wê şevê. Ê xwe re neşe bikirina, ew pastix, hêjîr, êmîş tiştana bixwerana û ê xwe re neşe bikirina.
   Îşte, serê salê zemanê berê wir dikirin

ÇEVİRİ
Sersal o zaman böyle oluyordu
1. Örneğin diyorlardı bu gece yılbaşı. Kalkarlardı, hamurlarını yoğururlardı. Büyük bir kıllor örneğin ya da içli köfte.Yani kimin payına düşerse. Ya bir düğme koyarlardı, ya bir boncuk koyarlardı. Bir şey o hamurun içine koyarlardı, köfteye koyacakları iç malzemeye, ya da kıllora koyarlardı.
2. Böyle bir kılloru sacın üstüne koyarlardı. Yani o evde kaç çocuk varsa, farzedelim on nüfus. Davar da keçiler ve davar da bir paydır derlerdi. Ev, mülk, yani bunlar da bir pay, bunları da üç pay yaparlardı. Hane halkı kaç nüfustan oluşuyorsa o kılloru o kadar paya ayırırlardı, parçalarlardı. Sonra derlerdi örneğin bu mülkündür, bu keçilerindir, bu oğlanındır, bu bunundur, bu bunundur bu bunundur. Derlerdi ‘gelin açınız bakalım kimin payına düşmüş?’
3. Mülk payını açarlardı ki onda yok. Örneğin evin payını açarlardı ki evin payına düşmüş. Sonra derlerdi ‘Kısmetimiz evdedir’. Yani evimize değer verelim. Bir oğlanın payına düştüğünde, derlerdi ‘Kısmetimiz bundadır’ derlerdi ‘bunu elimizden bırakmayalım. Kısmetimiz burada olacak.’
İşte eski zamanda öyle yaparlardı.
4. Bu sefer, Sersal’de o gece, bakardın bir adam kadın elbiselerini giyerdi. Kadın elbiselerini giyerdi. Aynen kadın. Tülbent ise, elbise ise, fistan ise, her ne ise giyerdi. Birini de yaşlı adam ya da damat yaparlardı. Onun da örneğin başına şapka koyarlardı. Sonra bir değnek te eline verirlerdi. Bakardın ki o gece gece yarısına kadar ev ev gezerlerdi.
5. Sonra bakardın kapılara giderlerdi derlerdi ‘Sersal’dır, Yaşlı kadın kalk evin içine!’ Sonra kalkardı, örneğin pestil verirdi, kuru üzüm verirdi, kesme verirdi, ne verirse verirdi. Öyle bakardın, yani onlara paylarını verirlerdi. Öyle toplarlardı, neşe ederlerdi, bir odaya gidip otururlardı o gece.Neşe yaparlardı, pestilleri kuru incirleri, o yemişleri falan yerlerdi ve kendilerine neşe yaparlardı.
İşte Sersal’da eski zamanda öyle yaparlardı.