Bugün 3 Aralık Engeliler günü her yıl olduğu gibi bugün de hatırlanacaklar engelli bireylerimiz tüm engelli dernekleri sivil toplum örgütleri hepsi ama hepsi hatırlayacaklar bu günü, pek çok yerde eğlenceler düzenlenecek , siyasi otoriteler başrollerde olacak birbiri üstüne güzel vaadler verilecek biz sizler için çok güzel çalışmalar yapacağız yepyeni projeler hayata geçireceğiz şu yapılacak bu yapılacak aman Allahım ne vaadler neler neler .
Bu arada hiç kimsenin aklına gelmeyen gidipte bir engelli bireyimize sormak siz bizlerden ne istiyorsunuz diye ben geçenlerde ellerini ve bir gözünü bir kazada kaybeden ve bir derneğe başkanlık yapan ağbime sordum hayattan beklentin nedir?, sizler için ne yapılmasını istersiniz diye aldığım cevap o kadar güzeldiki …
İNSANCA YAŞAM HAKKI dedi bana özel projeleri şöyle bir kenara bırakalımda herkes gibi yaşamak istiyoruz dedi. Ben kollarımı kaybettim gözümün birinide ama hala bir aklım var dedi ayaklarımla yapabileceğim bir sürü iş var dedi başladı anlatmaya İş istiyoruz en önemli sorunlarımızdan birisi bu , yollarda rampaların olmasını istiyoruz,toplum taşıma araçlarının uygunluğunu istiyoruz kısacası insan haklarımıza saygı istiyoruz dedi. Engelli çocukları olan ailelerinin genelde maddi olarak çok sıkıntı içinde olduklarını kullanılacak tıbbi malzemelrinde oldukça masraflı olduğunu gerekli olan malzemlerini alamadıklarını anlattı engelli çocuklarık okulda yaşadıkları sorunları anlattı tüm bunları anlatırken yaşama ne kadar sıkı sıkı bağlı olduğunu gözlemledim istediğimiz çok bir şey yok sende görüyorsun dedi normal insanlarında istediği gibi YAŞAM HAKKI …..
Hepimiz yaşamda birer engelli adayıyız aslında ne zaman nerde nasıl olacağı bilinmeden bazen bir kaza bazen bir ameliyat bazen bir ilaç bile tüm yaşamımız değiştirebilir .Bundan uzun yıllar önceydi yaşadığım bir şehirde çalıştığım için çocuğuma bakacak birini arıyordum tavsiye üzerine gittiğim bir evde yüzü ay ışığı gibi aydınlık bir genç kız karşıladı beş dakika içinde çayımızI getirdi ben şaşkınlık içindeydim annnesi babası evin tüm işini onun yaptığını anlattılar çocukken yaşadığı bir kazadan dolayı ayağında bir problemi vardı çok uzun yol yürüyemiyordu engellilik durumu yüzde 40lardaydı ben kendimi anlattım ne için geldiğimi söyledim bana verdiği cevap şuydu ben topalım beni evine istermisin çocuğunu bana emanet edermisin dedi evet dedim seve seve öyle bir gözyaşı döktükü
Bende onunla birlikte ağladım paraya çok ihtiyaçları olduğunu ve kimse onunla çalışmak istemediğini anlattı gözyaşları içinde . Biz onu okadar çok sevdikki evimize ışık oldu aydınalttı bizleri görmek istemediklerimizi bize gösterdi yüreğimizi onun yüreğine yaslayarak sevmenin tadına daha fazla vardık . Yapacağımız iş çok kolay engelli bireylerimize aslında acıyarak bakmak ,hor görmek yerine sevgi vermek değer göstermek belki sadece başını okşamak bile çok önemli herkeste olduğu gibi ama sadaece 3 Aralıkta yada bu haftada değil her gün her yerde ..şimal yıldızı Recebiye ÇATAKSEZER
